[Cinema] กระเบนราหู - หยดน้ำตาแห่งความรัก หยาดน้ำตาของคนไร้ถิ่น

สิ่งที่ภาพยนตร์เรื่องนี้สื่อสารกับผม และยังคงติดตรึงอยู่ในใจ คือเรื่องราว และความหมายแห่งสีสัน ความผูกพันธ์ต่างๆ จนบอกกับตัวเองว่า ถ้าไม่รีบบันทึกเก็บไว้ที่ไหนสักแห่ง คงเสียดายมากแน่ๆ ยังอยากบอกเล่า ในขณะที่ยังจดจำความรู้สึกต่างๆได้อยู่

กระเบนราหู เป็นภาพยนตร์ที่ได้รับรางวัลจากต่างประเทศ ได้รับการสนับสนุนโดยกระทรวงวัฒนธรรม และมีใบปิดที่แปลกตา ตัวอย่างที่สวยงาม

ต่อไปนี้จะขอแทนภาพยนตร์ว่าหนัง

ตัวหนังเองก็สวยงาม ผมเองไม่ได้คาดหวังอะไรก่อนดู เพราะไม่ได้หาข้อมูลอะไรเลย นอกจากดูใบปิด ดูตัวอย่าง แล้วก็มานั่งอยู่ในโรงหนังอย่างมึนๆ

ดูจบ ได้อะไรมากกว่าที่คิด

ต้นเรื่อง ประโยคแรกๆที่เห็น คือ "แด่โรฮิงญา" ทำเอาผมเซอร์ไพรซ์เล็กน้อย(ก็บอกแล้ว ว่าไม่ได้รู้อะไรก่อนไปดูเลย) หลังจากนั้น หนังพาเราไปพบกับมิตรภาพ ของชายหนุ่มสองคน และเรื่องราวความรักต่างๆ ที่บอกเล่าได้ "ธรรมดา" มากๆ

ผมชอบความธรรมดาที่ว่านั่น มันดูจริง ไม่ปรุงแต่ง และทำให้เรามีอารมณ์ร่วมกับมัน

เอาจริงๆ หนังก็อินดี้ไม่ใช่น้อย จังหวะหนัง วิธีการเล่าบางอย่าง ยังมีช่วงที่ "อินดี้" หรือ "อาร์ต" อยู่บ้าง แต่เส้นเรื่องหลักมันก็ไม่ได้เสียไป และผมรับรองว่าดูรู้เรื่องแน่นอน

มีหลายฉากที่ผมชื่นชอบวิธีการเล่าเรื่อง หมายถึงฉากธรรมดาๆนั่นแหละ เป็นการเล่าที่เล่ากันตรงๆ และสวยงามมาก คงจะสปอยล์คนอ่านตรงนี้ไม่ได้ว่าเป็นฉากอะไร เล่าว่าเกี่ยวกับความสัมพันธ์ก็แล้วกัน (ผู้อ่าน : มันก็ความสัมพันธ์ทั้งเรื่องไหมวะ)

นอกจากเรื่องราวจะสวยงามแล้ว หนังยังมีภาพที่สวยงาม เรียกว่าสมแล้ว ที่ผู้กำกับเป็นผู้กำกับภาพมาก่อน ถึงแม้เรื่องนี้จะไม่ได้กำกับภาพเอง แต่การเลือกซีนต่างๆเอามาใช้ ในขั้นตอนตัดสินใจของผู้กำกับ เรียกว่าเฉียบขาดจริงๆ อันนี้ต้องชมผู้กำกับภาพด้วยแหละ แสงสวย ช่วงเวลาถูกต้อง ชมตากล้องด้วยอ่ะ โฟกัสคมมาก ชมคนเกรดดิ้งสีด้วย ชมหมดทุกคนที่เกี่ยวข้องเลย ฮ่าๆๆ

ชอบอีกเรื่อง คือเรื่องเสียง หนังเรื่องนี้ มีทั้งเสียงทะเล เสียงป่า เสียงดนตรี และเสียงเพลง มันไพเราะไปเสียทุกอย่าง เคยดูสารคดีญี่ปุ่นเรื่องหนึ่ง เสียงที่ได้จากเรื่องนี้ ได้คุณภาพขั้นนั้นเลย เสียดาย ถ้าไปดูในโรงที่เสียงเทพกว่านี้ คงฟินมากๆ ว่าแล้วก็ขายของเลย ดีกว่า ไปอ่านกันได้นะครับ

Ryuichi Sakamoto: Coda งดงามอยู่ในใจ ถึงจะง่วงบ้างก็ไม่เป็นไร - Kaotamm Review

ต่อโว้ย!

แล้วสรุปมันกระเบนราหู ตรงไหนอ่ะ?
ตามความเข้าใจของผม คือกระเบนราหูเนี่ย มันใกล้สูญพันธ์ครับ และเป็นสัตว์ที่ถูกมนุษย์เราๆเนี่ยคุกคาม ถ้าเปรียบเทียบกับโรฮิง ที่ต้องออกจากเมียนม่า ด้วยเรื่องราวของชาติพันธ์ุแล้ว เรียกว่าเป็นตัวแทนของกันและกันได้เลยแหละ

แต่เอาจริงๆก็ไม่รู้ว่าเข้าใจถูกหรือเปล่านะ
.......

คือทั้งเรื่องเนี่ย หนังกล่าวถึงกระเบนราหูอยู่ตลอดแหละ แต่กล่าวเป็นเชิงสัญญะเสียมากกว่า แถมไม่ใช่แค่กระเบนราหูที่ผมไม่เข้าใจ ผมไม่เข้าใจอีกหลายเรื่องเลยแหละครับ ฮ่าๆๆๆ แต่ถามว่ายังชอบหนังไหม ก็ยังชอบนะ และยังยืนยันว่า หนังไม่ได้ดูยากจนเข้าถึงไม่ได้ เส้นเรื่องหลักของมัน ที่ผมบอกว่าเล่าแบบ "ธรรมดา" นี่แหละ ระวังไว้เหอะ น้ำตาไหลจะหาว่าไม่เตือน

ส่วนพาร์ทของสัญญะต่างๆ ที่คนทำหนังได้ทิ้งไว้ ก็ต้องเป็นเรื่องให้คนดูอย่างเราตีความต่อไป อีกปี หรือสองปี หรือสิบปีนับจากวินาทีนี้ ผมอาจจะตีความหนังเรื่องนี้ผิดไปจากนี้เลยก็ได้ ขึ้นอยู่กับว่าจะเกิดอะไรต่อไปบ้าง และผมจะได้เจออะไรบ้าง

ในส่วนนี้ก็ต้องชมเส้นเรื่องไปก่อนแล้วกัน

ชมเพิ่ม อันนี้ชอบเป็นการส่วนตัว

พี่ผู้หญฺิงในเรื่อง ผมเพิ่งรู้ทีหลังว่าเป็นนักร้อง (จริงๆรู้จักพี่เค้าในฐานะนักร้องมาก่อนแล้ว แต่จำไม่ได้) ร้องเพลงเพราะมากครับ ^^